گروه سلامت – سمیه شرافتی: «بیمارستان‌ها زیر بار اختصاص 10 درصدی تخت‌ها ‌به اختلالات روانی نمی‌روند.» این خبری بود که چندی پیش دکتر پرویز مظاهری، دبیر انجمن روانپزشکان اعلام کرد.

وی با اشاره به شیوع حدود 25 درصدی اختلالات روانپزشکی، در عین حال با انتقاد از کمبود تخت‌های روانپزشکی در کشور، خواستار تحت پوشش بیمه قرار گرفتن کلیه خدمات و داروهای اختلالات روانی شد و بر لزوم فرهنگسازی در زمینه انگ زدایی از این بیماران تاکید کرد.

دکتر مظاهری با ابراز نارضایتی از آنچه «محسوب نشدن اختلالات روانی در گروه بیمه» عنوان کرد، ادامه داد: بیمه‌ها هزینه‌های بستری بیماران روانی در بیمارستان‌ها را نمی‌پردازند و یا تحت شرایط خاصی این هزینه‌ها را تقبل می‌کنند؛ به‌عنوان نمونه تنها برخی اختلالات روانی مانند افسردگی و اضطراب در گروه بیمه قرار می‌گیرند.

از طرف دیگر بیمارستان‌های دولتی جوابگوی نیاز این بیماران نیستند و در نتیجه بیماران ناگزیر به بیمارستان‌های خصوصی مراجعه می‌کنند که این بیمارستان‌ها نیز تحت پوشش بیمه قرار ندارند.

دبیر انجمن روانپزشکان با انتقاد از کمبود تخت‌های روانپزشکی در کشور، گفت: تعداد تخت‌های روانپزشکی کشور کمتر از حد استاندارد است و تعداد روانپزشکان نیز کافی نیست.

دکتر مظاهری تهیه دارو را از دیگر مشکلات بیماران مبتلا به اختلالات روانی عنوان کرد و گفت: داروهای روانپزشکی به‌ویژه داروهای جدید که در درمان این بیماری‌ها بسیار مؤثرند، یا در کشور موجود نیست و یا در گروه داروهای بیمه‌ای محسوب نمی‌شوند و بیماران مجبورند این داروها را از داروخانه‌های تک نسخه‌ای و با قیمتی بالا تهیه کنند. در مجموع لازم است تمام داروهای اختلالات روانی تحت پوشش بیمه قرار گیرند.

شنیدن این عبارات در حالی است که طبق گزارش‌های سازمان بهداشت جهانی، بسیاری از کشورها بخش بسیار اندکی از بودجه بهداشتی خود را صرف بهداشت روانی می‌کنند.این در حالی است که یک‌پنجم از 100 کشوری که آمارهای خود را به این سازمان ارائه کرده‌اند، کمتر از یک‌درصد بودجه بهداشتی خود را برای سلامت روانی هزینه می‌کنند. اما در کشور ما چه می‌گذرد؟

پای درد دل مسئولان

دکتر احمد حاجبی، رئیس اداره سلامت روان معاونت سلامت وزارت بهداشت با اشاره به اینکه بیماری‌های روانی بعد از حوادث و بیماری‌های قلبی در رتبه سوم قرار دارند، به همشهری می‌گوید: ۲۰درصد جمعیت کشور دارای درجات مختلفی از اختلالات روانی هستند.

وی با ابراز خرسندی از اینکه در کشور مابر خلاف خیلی از کشورها زنجیر کردن بیماران روانی دیگر مطرح نیست، از کمبود تعداد تخت‌های روانپزشکی در بیمارستان‌ها، کمبود روانپزشکان نسبت به تعداد بیماران و همچنین پذیرش نکردن بیماران روانی در بیمارستان‌های عمومی گلایه می‌کند  و ادامه می‌دهد: با وجود اینکه وزارت بهداشت یارانه مناسبی برای بستری فرد مبتلا به بیماری شدید روانی به بیمارستان‌ها پرداخت می‌کند، ولی تعداد کمی از بیمارستان‌ها نسبت به اختصاص تخت به‌این بیماران اقدام می‌کنند.

دکتر محمدباقر صابری نیز در گفت‌وگو با همشهری تاکید می‌کند: پوشش بیمه‌ای بیماران روانی اصلا مناسب نیست.

دکتر صابری، تعداد روانپزشکان کشور را در حدود هزار و 200 نفر اعلام کرده و با اظهار بی‌اطلاعی از اینکه مشخص نیست به چه تعداد روانپزشک در حد استاندارد نیاز داریم، می‌گوید: فقط می‌دانیم این عوامل دوره انتظار برای بستری بیماران مبتلا به اختلالات روانی را طولانی کرده است.

شنیدن این عبارات از زبان مسئولان وزارت بهداشت شاید برای روانپزشکان که به‌طور مستقیم با بیماران این رشته در تماس هستند، فقط جنبه تشریفاتی داشته باشد.

دکتر محمد‌علی شهرکی، روانپزشک با تأکید بر اینکه مشکل عمده ما در زمینه بیماران روانی و سلامت روانی این است که یک عزم ملی میان سیاستگذاران کشورمان برای پرداختن به مشکلات روانپزشکی وجود ندارد، می‌گوید: ما در سیاستگذاری بیمارستان‌ها و تخت‌های روانپزشکی کشورمان دچار یک اختلاف فاحش و تناقض بزرگ هستیم؛

از سال‌ها قبل وزارت بهداشت اجازه تأسیس بیمارستان‌های تک‌تخصصی را نداده است، از جمله این بیمارستان‌ها، بیمارستان‌های روانپزشکی بودند که از سال‌های قبل اجازه ساخت ندارند.

وی ادامه می‌دهد: از سوی دیگر بنا بر اعلام وزارت بهداشت باید حداقل 10درصد تخت‌های بیمارستان‌های عمومی در اختیار تخت‌های روانپزشکی قرار بگیرند ولی این بخشنامه هم اجرا نشده و به ندرت بیمارستان عمومی را می‌بینیم که بخش روانپزشکی تأسیس کرده باشد.

نپذیرفتن بیماران روانی به‌عنوان بیمار مشکل دیگری است که مورد انتقاد کارشناسان است: بارها دیده شده که یک بیمار اعصاب و روان که با تابلوی افسردگی در بیمارستان بستری است، دچار یک حمله قلبی شده و ما ساعت‌ها تلاش کردیم که بیمار را به یک بیمارستان عمومی یا اتاق سی‌سی‌یو  هدایت کنیم اما به‌رغم وجود تخت خالی ‌و تلاش‌های ستاد هدایت برای انتقال بیمار، داخل این بیمارستان‌ها با موانعی مواجه می‌شویم و با تصور اینکه بیمار این بخش‌ها را به هم می‌زند و دستگاه‌ها را خراب می‌کند، از بستری کردن او ممانعت می‌شود.

لابی روانپزشکان قوی نیست

ظاهرا در سامانه بهداشت روانی کشور هم لابی‌کردن مهم به‌نظر می‌رسد. چون با وجود ابراز نگرانی مسئولان از پوشش بیمه‌ای نامناسب خدمات به بیماران روانی، دکتر شهرکی معتقد است: لابی انجمن روانپزشکی قوی نیست و در این میان نمی‌توان بیمه‌ها را مقصر دانست.

وی در ادامه توضیح می‌دهد: در کشور ما لابی نورولوژیست‌ها خیلی قوی است و امکانات بسیار گسترده‌ای هم دارند و این در حالی است که نخستین‌بار دستگاه نوار مغز را در دنیا یک روانپزشک اختراع کرد و کاربرد آن در اختیار روانپزشکان بود، منتها با بروز بیماری صرع، نورولوژیست‌ها آن را به فیلد کاری خود وارد کردند. به عقیده این متخصص مشکل اصلی تهدید‌کننده سلامت بیماران روانپزشکی این است که درمان این بیماران یک درمان لوکس قلمداد می‌شود

کد خبر 84449

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز